تاسوعا در معصوم آباد دامغان

به دعوت سردار امیر دکتر شیرازی معاون آموزشی دانشگاه دفاع ملی ناهار روز تاسوعا را در روستای معصوم آباد 18 کیلومتری جنوب  دامغان بودم. ساعت 8 صبح از تهران حرکت کردم . جاده فیروز کوه بسیار خلوت بود و خلوت تر از آن جاده کوهستانی بین فیروز کوه تا سمنان و نهایتا تا دامغان. اما مسیر کویری دامغان تا معصوم آباد خیلی پر تردد بود و ظاهرا بسیاری از مردم به سمت روستاهای اطراف در حرکت بودند.  نزدیک به اذان ظهر در حسینیه معصوم آباد  رسیدم و دکتر شیرازی جلوی درب حسینیه منتظر من بود. باهم به داخل حسینیه رفتیم. تعدادی از همکاران سابق دانشگاه دامغان را نیز داخل حسینیه دیدم و از دیدن من خیلی تعجب کردند. مراسم زیبای تعزیه خوانی بود و نقش حضرت ابوالفضل العباس  (ع) را کارشناس دفتر فنی دانشگاه بازی میکرد. همکاران دانشگاهی اصرار داشتند که برای صرف ناهار روز تاسوعا به منزل آنها بروم  اما خوب من این سفر را به دعوت دکتر شیرازی به دامغان رفته بودم. وجه تسمیه نام فامیل دکتر شیرازی به این دلیل بود که پدربزرگ ایشان در سالهای قبل از 1350 به دامغان تبعید شده بود اما بعدها دکتر در دامغان متولد شده بود. دکتر تحصیلات لیسانس خود را در رشته فیزیک و فوق لیسانس ژئوفیزیک  تمام کرده بود و نهایتا دکتری علوم سیاسی  گرفته  بود. 

در روستاهای دامغان اکثر خانواده ها روزهای تاسوعا و عاشورا را خرج میدهند و بهمین دلیل با قلت میهمان روبرو هستند و جلوی درب خانه های خود می ایستند و رهگذران را به ناهار دعوت میکنند. در واقع بر خلاف خانه ها و حسینیه های تهران که مهمانان امام حسین باید پشت در خانه ها صف بکشند برای یک وعده ناهار، در آنجا هیچکس در صف نمی ایستد بلکه در تردید میماند که به منزل چه کسی برود.  در هر حال ناهار را در منزل پدری دکتر شیرازی میل کردیم. چلوکباب با یک ظرف سالاد یک نفره و یک عدد نوشابه. از در خانه که وارد میشدیم دو اتاق مستطیل شکل دراز و کشیده یکی در  سمت راست برای خانم ها و دیگری در سمت چپ برای آقایان آماده پذیرایی بود. پس از اتاق ها آشپزخانه و باغچه یا حیاط پراز درخت پسته و توت. البته خارج از فصل بود و میوه هردو درخت تمام شده بود.